Norbertańska rodzina

Norbert był bardzo rozradowany. [Powiedział do biskupa Bartłomieja:]  Zostaję tutaj, ojcze, ponieważ wiem ze Bóg przeznaczył to miejsce dla mnie. (…) Tej nocy w wizji, widziałem tłum mężczyzn w białych tunikach noszących krzyż ze srebra, świeczniki i kadzidła i otaczali to miejsce śpiewając i jednocześnie się oddalając [*].

Minęło już prawie dziewięć wieków od owego zdarzenia w Prémontré, które w swym dziele Cuda opisał jeden z głównych biografów Św. O. Norberta, opat Herman z Tournai, a norbertańska rodzina zakonna trwa nadal złączona duchem swego Założyciela. Obecnie rozwija się z nową siłą, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych i w Ameryce Południowej. Po Brazylii, Chile i Peru Zakon przejął Indie, potem Kanadę. W Afryce synowie św. Norberta działają w Kongo i w Republice Południowej Afryki; są również w dalekiej Australii. Najliczniejsze klasztory są w Belgii, Holandii i Ameryce Północnej. Nie brak ich też we Francji, Austrii, Anglii, Irlandii, Niemczech, Hiszpanii, Czechach oraz na Węgrzech i na Słowacji. Norbertanie pracują w duszpasterstwie w różnych środowiskach. Pracują również naukowo w różnych dziedzinach wiedzy i kultury na uczelniach w wielu krajach. Zajmują się nauczaniem i wychowaniem młodzieży w specjalnie powołanych do tego ośrodkach szkolno-wychowawczych. Prowadzą placówki misyjne w Australii w Afryce Południowej, w Indiach i w Ameryce Łacińskiej. Wiele uwagi, czasu i pracy poświęcają sprawie apostolatu wśród ludzi świeckich w Europie, zwłaszcza wśród pracowników kultury i sztuki, pracując nad religijnym kształtowaniem ich osobowości. Pracę w tym zakresie realizują poprzez bogactwo form i metod. Z ich inicjatywy powstały w wielu miastach na obu kontynentach tzw. „hufce budowniczych”. Zrzeszają one licznie młodzież i dorosłych pracujących bezinteresownie przy budowie obiektów sakralnych, szpitali, domów dla ubogich, bezdomnych i domów opieki dla sierot. W białych szeregach Zakonu Norbertanów żyje obecnie zagranicą pięciu naszych Rodaków: trzech Ojców (Austria i Czechy) oraz dwóch Braci przygotowujących się do kapłaństwa (Francja).

Znacznie mniejszą i bardziej zróżnicowaną grupę stanowią dziś żeńskie wspólnoty norbertańskie zamieszkujące głównie Europę za wyjątkiem nowo powstającego konwentu sióstr klauzurowych w Tehachapi, w Kalifornii, USA. Obok nielicznych już w tej chwili klasztorów kontemplacyjnych należących ściśle do pierwotnego Zakonu z Prémontré (m.in. Polska, Hiszpania, Holandia) w ostatnim czasie rozwijają się wspólnoty apostolstwa czynnego, zwłaszcza Kongregacja Sióstr Premonstrateńskich na Słowacji.

Charakterystycznym i bardzo pięknym rysem premonstrateńskiej rodziny zakonnej jest duch braterstwa i komunii, wyrażany intensywną wielopłaszczyznową łącznością pomiędzy męskimi i żeńskimi wspólnotami ze wszystkich krajów świata. Jedną spośród wielu form takiej międzynarodowej łączności są kapituły generalne gromadzące co 6 lat przełożonych głównie męskich domów zakonnych. Ponadto w sierpniu 2009 roku na II zjeździe sióstr zorganizowanym w Holandii powstało zrzeszenie żeńskich wspólnot premonstrateńskich z 7 krajów świata: Polski, Hiszpanii, Czech, Słowacji, Węgier, Holandii i USA. To ostatnie historyczne wydarzenie zostało uroczyście zakomunikowane wszystkim członkom i przyjaciołom Zakonu treścią poniższego listu:

7 sierpień 2009
Drogi Ojcze Generale,
Szanowni Członkowie Definitorium,
Drodzy Opaci, Przełożeni, Członkowie i Przyjaciele Zakonu,

Drodzy Bracia i Siostry,

Z przyjemnością informujemy Was, że w pierwszym tygodniu sierpnia 2009 r. w Mariengaard/De Essenburg, w Holandii, miało miejsce spotkanie sióstr reprezentujących zgromadzenie Norbertanek na całym świecie (Toro, Zwierzyniec, Imbramowice, Oosterhout, Doksany, Czechy, Słowacja, Zsambek, Mariengaard i Tehachapi). Na spotkaniu, któremu przyświecało motto „Cor Unum Anima” Una”, omawiano w jaki sposób rozpocząć międzynarodowe „communio”.
5 sierpnia, w Święto Matki Bożej Śnieżnej (Sancta Maria ad Nives), jednogłośnie zdecydowałyśmy o oficjalnym powołaniu do życia „Communio Internationalis Sororum Praemonstratensium” (CISP), duchowego zrzeszenia służącego pogłębianiu wśród sióstr Norbertanek „communio” pod patronatem Matki Bożej Śnieżnej. Jako CISP zamierzamy się nawzajem wspierać zarówno duchowo, jak i w inny sposób , respektując jednocześnie naszą oddzielność prawną, poprzez dzielenie się informacjami oraz doświadczeniem, w duchu wzajemnej troski i szacunku, jak również kontynuować odkrywanie kobiecej tożsamości religijnej Norbertanek poprzez studiowanie naszego dziedzictwa, a w szczególności świętych sióstr naszego zakonu.
Z szacunkiem prosimy o modlitwę i wsparcie tego nowego „communio”, abyśmy mogły jako członkinie CISP na zawsze zachować „jedność serc i umysłów” w Chrystusie Jezusie, podążając za naszym powołaniem oraz żyjąc różnymi charyzmatami pod patronatem św. Augustyna i św. Norberta.

Złączone w Chrystusie i Św. Norbercie
Sr. Maria Paz Martinez, Sr. Maria Cristina Carreño
Sr. Paula Zofia Torczynska, Sr. Dorota Bernarda Goldstrom
Sr. Teresa Stanislawa Krawczyk, Sr. Faustyna Maria Przybysz
Sr. Gertrudis Polnar, Sr. Norberta Schijven
Sr. Alberta Chrobak, Sr. Augustina Vrzalova
Sr. Hermana Lalikova, Sr. Siarda Trochtova, Sr. Akvina Pavlikova
Sr. Katalin Juhasz, Sr. Paula Tripso, Sr. Johanna Jakits
Sr. Janny Verwijs, Sr. Liesbeth Dercksen, Sr. Mieke van den Hoven
Sr. Maria Iohannes Baptista Caballes, Sr. Maria Gertrudis Heinan

[*] Herman of Tournai, Miracles, Book III, chapter 4.