Św. Gotfryd, Zakonnik premonstrateński
14 stycznia wspomnienie
Świętego Gotfryda,
Zakonnika Premonstrateńskiego
Święty Gotfryd z Cappenberg (* ok. 1096, † 13.1. 1127) był potomkiem jednego z najbardziej znaczących niemieckich rodów możnowładczych.
Gdy w roku 1121 Gotfryd spotkał Świętego Norberta, przykład wyrzeczenia oraz moc słowa Świętego Zakonodawcy tak bardzo poruszyły jego serce, iż porzuciwszy światowy przepych zamienił swój zamek na klasztor. Nie zważając na ostry sprzeciw swego teścia, ofiarował jeszcze w tym samym roku Św. Norbertowi także wszystkie swe dobra ziemskie pod budowę wielu męskich i żeńskich klasztorów premonstrateńskich. Wkrótce wraz ze swym bratem Ottonem wstąpił do Zakonu Norbertańskiego a w ślad za nim habit zakonny przyjęły także jego małżonka ze swymi dwiema siostrami.
W ikonografii atrybutami Świętego są m.in.: model kościoła, korona, trupia czaszka
Św. Fryderyk, Opat Zakonu Premonstrateńskiego
4 lutego wspomnienie
Św. Fryderyka,
Opata Zakonu Premonstrateńskiego
Święty Fryderyk żył w XII wieku we Fryzji. Odznaczał się duchem surowej pokuty oraz szczególnym nabożeństwem do Matki Bożej. Ok. 1163 roku założył klasztor, zwany „Ogrodem Błogosławionej Maryi Panny” Zakonu Premonstrateńskiego, gdzie sam został pierwszym opatem. W ciągu swego życia zasłynął z wielu cnót, zasług i cudów, do których zalicza się także wskrzeszenie dziecięcia, zmarłego bez chrztu.
W ikonografii atrybutami Świętego są: model kościoła, pastorał opacki
Bł. Hugo von Fosses I Opat Premonstrateński
10 lutego święto
Błogosławionego Hugona von Fosses
I Opata Premonstrateńskiego
Błogosławiony Hugo von Fosses [Fos], z pochodzenia Belg, urodził się ok. 1093 roku. W niedługim czasie po przyjęciu święceń kapłańskich ofiarowano mu godność biskupa Chartres [Szartre], której nie przyjął. Pociągnięty przykładem pokory i wyrzeczenia Świętego O. Norberta przyłączył się do grona Jego towarzyszy i stał się Jego najbliższym pomocnikiem w tworzeniu pierwszej wspólnoty norbertańskiej w Premontre. Odznaczał się głęboką pokorą oraz nadzwyczajnym miłosierdziem wobec bliźnich. Po objęciu stolicy arcybiskupiej w Magdeburgu Święty Norbert powierzył Jego rządom Opactwo w Premontre a po śmierci Zakonodawcy Błogosławiony Hugo został także Generałem Zakonu oraz znaczącym kontynuatorem nowo powstałego Dzieła. Wywarł wielki wpływ na duchowość i organizację kształtującej się Wspólnoty Premonstrateńskiej. Za Jego rządów powstało 120 klasztorów. Przez 38 lat był Ojcem i gwarantem jedności Zakonu. Zmarł 10 lutego 1164.
W ikonografii atrybutami Błogosławionego są: model kościoła, pastorał opacki, kielich.
Św. Evermod, Biskup Zakonu Premonstrateńskiego
17 lutego wspomnienie
Świętego Evermoda,
Biskupa
Święty Evermod urodził się ok. roku 1100 w Belgii. W roku 1120 przyłączył się do Świętego Norberta stając się jednym z jego najwierniejszych uczniów. Jako przeor klasztoru Gratia Dei i Magdeburga założył wiele nowych klasztorów norbertańskich. W 1154 roku został pierwszym Biskupem nowo ustanowionego Biskupstwa w Ratzeburgu. Szczególną opieką ewangelizacyjną otaczał pogańskich Połabian. Zmarł 17 lutego 1178 roku.
Papież Benedykt XIII zaliczył go w roku 1728 w poczet świętych Zakonu Premonstrateńskiego.
W ikonografii Święty przedstawiany jest w ornacie biskupim, z kropidłem
Św. Ludolf, Biskup i Męczennik
26 kwietnia wspomnienie
Świętego Ludolfa,
Biskupa i Męczennika
Święty Ludolf pochodził z Saksonii. Opatrzność Boża postawiła Go w wyjątkowo niespokojnych czasach. Był to wiek XIII – okres słynnej w dziejach Kościoła walki papiestwa z cesarstwem.
W 1236 roku Ludolf przyjmuje urząd biskupa Ratzeburg`a. Pokorny i umartwiony zakonnik nie uląkł się księcia Albrechta, ale jako przedstawiciel Kościoła odważnie dopominał się swoich praw i przywilejów oraz stanowczo sprzeciwił się niecnym zamiarom władcy rzucając na niego klątwę. Nieugięta postawa Świętego Biskupa ściągnęła na niego ciężkie prześladowanie ze strony Księcia, w wyniku którego Ludolf zmarł 29 marca 1250 roku w Wismarze.
W ikonografii atrybutami Świętego są: ornat biskupi, łańcuchy
Św. Herman-Józef, Biskup
24 maja wspomnienie
Świętego Hermanna-Józefa
Kapłana Zakonu Premonstrateńskiego
Święty Hermann-Józef przyszedł na świat ok. roku 1150 w Kolonii w zubożałej rodzinie mieszczańskiej. Jako 12-letni chłopiec wstąpił do Klasztoru Premonstratensów w Steinfeld, gdzie odznaczał się wiernym zachowywaniem przepisów zakonnych, skromnością i czystością serca a także szczególną czcią i miłością do Matki Bożej, na której cześć układał utwory liryczne. Znane są podania o Jego rozmowach z Matką Bożą, która pewnego razu przyjęła od niego jabłko ofiarowane z prostotą serca, innym zaś razem – gdy Hermann skarżył się na zbyt małą ilość czasu na modlitwę – pouczyła Go, że nie ma dla Niego świętszego obowiązku, niż pełna miłości służba współbraciom.
Udziałem Hermanna były doświadczenia mistyczne, także mistyczne zaślubiny z Matką Bożą, przez co uzyskał drugie imię „Józef”.
Zmarł 7 kwietnia 1241 roku w Hoven. Kult Świętego osiągnął swój szczyt w okresie romantyzmu.
W ikonografii Święty przedstawiany jest jako klęczący przed Matką Bożą, z Dzieciątkiem Jezus, z lilią, z jabłkiem.
Św. Isfryd, Biskup
16 czerwca wspomnienie
Św. Isfryda
Biskupa Premonstrateńskiego
Święty Isfryd żył w XII wieku w Niemczech. Jako zakonnik premonstrateński a później biskup Ratzeburga wyróżniał się surową ascezą i pasterską gorliwością a zwłaszcza heroiczną wiernością Chrystusowej Prawdzie. W okresie sporu o inwestyturę, jaki przeciwko papieżowi Hadrianowi IV toczył cesarz niemiecki Fryderyk Barbarossa, po stronie papieża opowiedział się otwarcie książę Henryk zwany Lwem, przez co wszedł w konflikt z cesarzem, utracił swoje księstwa i został skazany na wygnanie. Osamotnionemu banicie przyszedł z wielką pomocą Isfryd, który odtąd doświadczał ze strony sług cesarza bolesnych prześladowań, pogróżek i napadów pozostając do końca nieugiętym. Zmarł 15 czerwca 1204 roku. Za wierną służbę Chrystusowej Owczarni Bóg nagrodził Isfryda licznymi cudami, zdziałanymi za jego wstawiennictwem wśród ludu.
W ikonografii atrybutami Świętego są: ornat biskupi, księga
Św. Adrian i Jakub
Święci Adrian i Jakub żyli w XVI w. w Holandii. Ponieważ bronili władzy Kościoła Rzymskiego i prawdy o rzeczywistej obecności Chrystusa w Eucharystii, wycierpieli od heretyków kalwinów rozmaite zniewagi i męki. Powieszeni na szubienicy zdobyli w roku 1572 korony męczeńskie.
Papież Pius IX zaliczył ich w poczet świętych męczenników.
W ikonografii atrybutami Świętych są: krzyż, szubienica, uszy i nos na talerzu.
Bł. Hroznata
14 lipca wspomnienie
Błogosławionego Hroznaty
Męczennika Zakonu Premonstrateńskiego
Błogosławiony Hroznata żył na przełomie XII i XIII wieku w Czechach jako potomek bardzo zamożnego rodu. Po wczesnej utracie żony i jedynego dziecka przeznaczył swoje majętności na fundację klasztorów norbertańskich. Wkrótce potem sam został bratem zakonnym i przyjął funkcję zarządcy dóbr założonego przez siebie klasztoru w Tepla. Schwytany i uwięziony przez zbójców żądających okupu wolał raczej sam ponieść śmierć niż narazić swój klasztor na szkody zawierając układy z przestępcami.
Stolica Apostolska zatwierdziła Jego męczeński kult w 1897 roku.
Bł. Bronisława
1 września święto
Błogosławionej Bronisławy,
Dziewicy Zakonu Premonstrateńskiego
Błogosławiona Bronisława, spokrewniona ze Św. Jackiem i Bł. Czesławem, urodziła się ok. 1204 r. jako córka Stanisława Odrowąża Prandoty i Anny z Gryffitów-Jaksów na Śląsku opolskim. W wieku 16 lat wstąpiła do klasztoru Panien Norbertanek na Zwierzyńcu pod Krakowem. W życiu zakonnym odznaczała się wielką gorliwością, heroicznymi cnotami i zjednoczeniem z Bogiem. W swej głębokiej pobożności czciła krzyż Chrystusa, rozważała Jego Mękę, wiele czasu spędzała na modlitwie wewnętrznej. Gdy w roku 1241 Kraków został najechany przez Tatarów i nawiedzony przez zarazę Błogosławiona Bronisława była dla wielu ludzi podporą. Zmarła 29 sierpnia 1259 roku i została pochowana w świątyni klasztornej na Zwierzyńcu.
23 sierpnia 1839 roku Święta Kongregacja Obrzędów zatwierdziła wydanym dekretem cześć oddawaną przez sześć wieków Bronisławie. Ojciec Święty Grzegorz XVI zaliczył ją do rzędu Błogosławionych Patronów Polski.
Bł. Jakub Kern
19 października wspomnienie
Błogosławionego Jakuba Kerna,
Kapłana Zakonu Premonstrateńskiego
Błogosławiony Jakub Kern urodził się 11 kwietnia 1897 r. w Wiedniu otrzymując na chrzcie św. imiona Franciszek Aleksander. W wieku 14 lat złożył ślub czystości. Podczas I wojny światowej odniósł ciężką ranę, która sprawiła, że jego krótkie życie ziemskie stało się — jak sam mawiał — Kalwarią. 20 października 1920 r. rozpoczął nowicjat w zakonie premonstratensów w opactwie Geras w Dolnej Austrii pragnąc ofiarować swe życie jako zadośćuczynienie za odstępstwo ojca Izydora Zahradnika z opactwa premonstratensów w Strahowie, założyciela Czeskiego Kościoła Narodowego. Przyjął zakonne imię Jakub. W roku 1922 otrzymał święcenia kapłańskie, lecz posługę duszpasterską musiał wkrótce przerwać ze względu na postępującą chorobę. Zmarł 20 października 1924 r. 21 czerwca 1998 roku papież Jan Paweł II zaliczył go w poczet błogosławionych.
Św. Gilbert
26 października wspomnienie
Świętego Gilberta
Opata Zakonu Premonstrateńskiego
Św. Gilbert urodził się ok. 1076 r. w Auvergne we Francji. Jako rycerz wychowany na dworze królewskim wyruszył w 1146 roku na wyprawę krzyżową do Ziemi Świętej, zorganizowaną przez króla Francji Ludwika VII. Porażka, jaką chrześcijanie ponieśli w konfrontacji z wyznawcami islamu tak głęboko poruszyła Gilberta, iż porzucił on dotychczasowy styl życia. Wraz z rodziną zdecydował oddać połowę majątku biednym, a drugą połowę przeznaczyć na wybudowanie dwóch klasztorów norbertańskich: męskiego, gdzie później został opatem i żeńskiego, do którego wstąpiły Jego żona i córka. Wkrótce potem Gilbert poświęcił się chorym w założonym przez siebie szpitalu, który szybko zasłynął wieloma cudami uzdrowień za Jego pośrednictwem. Po prawdziwie świętym i ascetycznym życiu Gilbert zmarł 6 czerwca 1152 roku. W 1725 roku Papież Benedykt XIII zaliczył Go w poczet Świętych. Dzień liturgicznego wspomnienia Świętego Gilberta wiąże się z pamiątką odnalezienia Jego zaginionych Relikwii, słynących licznymi cudami i wielką czcią wiernych.
W ikonografii atrybutami Świętego są: pastorał opacki, model klasztoru
Św. Syard
14 listopada wspomnienie
Świętego Syarda
Opata Zakonu Premonstrateńskiego
Święty Syard, potomek zamożnego rodu szlacheckiego z Fryzji, żył w latach ok. 1150 – 1230. W młodości był wychowankiem szkoły prowadzonej przez Premonstratensów przy klasztorze zwanym Ogród Maryi na terenie dzisiejszej Holandii. Wstąpiwszy do tegoż klasztoru został następnie wybrany opatem dla wyjątkowych zalet ducha. Przez szczególne umiłowanie życia wewnętrznego, wierność regule zakonnej oraz nadzwyczajną pokorę poprzestawał w wymiarze doczesnym na tym co najkonieczniejsze stając się zarazem dla swej wspólnoty wspaniałym mistrzem życia zakonnego. Na wzór Świętego Norberta odznaczał się wielką dobrocią i miłosierdziem względem potrzebujących oraz darem jednania zwaśnionych.
W ikonografii atrybutami Świętego są: pastorał opacki, chleb, krzyż
Dni i ranga obchodów liturgicznych ku czci Świętych i Błogosławionych Zakonu Premonstrateńskiego podane są wg kalendarza obowiązującego w klasztorze imbramowickim (diecezja kielecka).
Oprac. s. Faustyna Maria Przybysz O. Praem.
Źródła:
Liturgia Godzin, Pallotinum, 1987
B. Graßl O. Praem., Die Heiligen des Prämonstratenserordens, Pilsen, 1925
Strona internetowa Klasztoru Premonstratensów w Roggenburgu (Niemcy)